w.h. van der nat schapen op stal
Meestal vormen schapen de stoffering van een landschap of worden ze als als deel van de kudde weergegeven. De Leidse schilder Willem Hendrik van der Nat is daarop een belangrijke uitzondering. Hij heeft op zijn schilderijen de schapen individualiteit gegeven. Veel van zijn schapenschilderijen zijn eigenlijk portretten. Van de Nat was bevriend met Floris Verster, die ook in Leiden woonde. Ze hebben elkaar ontmoet toen ze in 1881 beiden een cursus volgden bij het Leids Tekengenootschap Ars Aemula Naturae. Daar heb ik zelf ook mijn opleiding genoten.Van der Nat begon zijn carrière als graficus. Net als van Gogh werd hij beïnvloed door Millet en had zijn vroege werk als olieverfschilder een grafische stijl waarbij figuren centraal stonden. In Drente veranderde zijn onderwerpkeuze (landschappen, stalinterieurs en dieren) en ging hij met een lossere toets schilderen. Net als Breitner maakte van der Nat gebruik van foto's bij het schilderen. Hij kwam vanaf 1900 tot aan zijn dood elke zomer in Drente (Oosterhesselen en Borger). Zijn schapenschilderijen zijn zeer bijzonder. Hij moet veel tijd hebben doorgebracht tussen de schapen De warme intimiteit van de schapenstal heeft hij heel goed getroffen. Zijn schapen portretten laten zien dat hij zich heeft ingeleefd in de dieren. Het lijkt er op dat hij een beetje schaap was met de schapen, anders had hij de individualiteit van de dieren niet zo sterk kunnen treffen. Hij logenstraft daarmee terecht het algemeen heersende vooroordeel dat schapen gelijkvormige kuddedieren zijn.
De schapen van van der Nat worden tot het beste deel van zijn oeuvre gerekend.