w. roelofs wagenschuur en hooimijt 1871
In 1871 schreef de kunstschilder Willem Roelofs aan zijn Belgische vriend Henri Hymans dat hij op het primitiefste plekje van Nederland was aangekomen: het Gelderse Ruurlo. Er was geen spoorweg of telegraaf te bekennen, maar er waren wel mooie bomen, ongerepte stukken bos en hutten met strodaken met een 'charmante toon'. Sinds een paar maanden is Ruurlo mijn woonplaats en woon ik niet ver van de plek waar hij moet hebben geschilderd. Ik heb geconstateerd dat er inmiddels veel is veranderd. Er is een trein die je elk half uur naar de Randstad brengt en binnenkort is de aanleg van een glasvezelnetwerk in Ruurlo gereed. De hutten met strodaken zijn nu boerderijen , vele nog steeds met een 'charmante toon'. Sommige straatnamen zoals Veldhuttenweg wijzen nog naar het verleden. Gebleven zijn de mooie bomen en de ongerepte stukken bos al zijn de laatste in omvang wel afgenomen sinds eind 19e eeuw. Met de introductie van kunstmest werd rond Ruurlo veel woeste grond en bos in cultuur gebracht voor de landbouw. Het kenmerkende coulissenlandschap is ondanks ruilverkavelingen redelijk overeind gebleven. Ook de Baakse beek volgt nog ongeveer de loop van eind 19e eeuw langs de watermolen bij het kasteel Huize Ruurlo. Maar de beek is nu een bescheiden stroom en en de watermolen heeft geen schoepen meer. Er zijn nu plannen om de watermolen in zijn oude glorie te herstellen. De hooimijten zoals Roelofs die schilderde zie je niet meer dus als ik ze wil schilderen zal ik ze zelf moeten maken. Misschien moet ik dat maar eens doen. Tenslotte woon ik nu op een boerderij.