RembrandtForum Leiden organiseert een tentoonstelling van nieuwe schilderijen van Rien Zwijnenburg, een kunstschilder uit Leiden. Het nieuwe werk van Zwijnenburg was een verrasing voor me omdat het heel anders is dan zijn eerdere figuratieve werk. Zijn nieuwe schilderijen hebben diverse soorten hout als drager, waarin willekeurig lijnen gesneden of gekerfd zijn met een mes of ander scherp voorwerp. De ingekerfde lijnen zijn gevuld met Oost Indische inkt en de vlakken tussen de lijnen - die varierende vormen hebben- zijn met kleuren geschilderd.Tijdens het proces van het schilderen van de lijnen en de vlakken ontwikkelen zich patronen die uiteindelijk resulteren in een min of meer abstracte voorstelling.
De verandering van zijn stijl valt samen met een verandering in zijn persoonlijk leven. Na een werkzaam leven als arts op diverse plekken in de gezondheidszorg is hij onlangs met vervroegd pensioen gegaan om zich helemaal te wijden aan de schilderkunst. Ter gelegenheid van de tentoonstelling publiceerde de kunsthistoricus Han van Ouwerkerk het essay "Vijf schilderijen en een zomer" over het werk van Rien Zwijnenburg (met illustraties). Het is verkrijgbaar op de tentoonstelling.
Als je Zwijnenburg's nieuwe werk afzet tegen zijn eerdere figuratieve werk dan denk ik dat hij met een nieuwe, meer ingehouden blik naar het universum kijkt.
In veel van zijn eerdere werk wordt zijn kijk op de werkelijkheid vaak weerspiegeld door symbolische interpretaties.
In zijn nieuwe schilderijen is zijn kijk op de werkelijkheid meer onthecht en reflectief. Hij gaat mee met de stroom van de lijnen en kleuren en op zijn reis door dit universum ontdekt hij dynamische perspectieven. Al reizend tussen deze perspectieven ontstaan er weer andere perspectieven. Maar aan het eind van de reis is het toch Zwijnenburg zelf die beslist wat (voorlopig) het definitieve perpectief is. Dit dynamische proces resulteert in prachtige schilderijen, die je uitnodigen om Zwijnenburg's reis verder te vervolgen.