Op de site staat hier schilderij dat is geinspireerd door bovenstaande prent van Goyo.
Beide prenten zijn voorbeelden van een combinatie van de platheid van de klassieke Ukiyo-e stijl en de diepte en schaduwwerking bij het weergeven van het menselijk lichaam zoals hij geleerd had op de westerse schildersopleiding bij Kuroda.
Goyo tekende veel naar model als voorbereiding op zijn prenten. Zijn voorkeur ging uit naar het model Nakatani Tsuru, een serveerster uit Osaka, met wie hij samenleefde en die veel voorkomt op zijn prenten
Hashiguchi Goyo is een van de beroemdste Shin Hanga prent kunstenaars en een van mijn favorieten. Ik heb hem in 1976 leren kennen via bovenstaande dame. Ze stond op een poster van een tentoonstelling van zijn werk in een van de grote warenhuizen in Tokyo. De poster heb ik nog steeds. Goyo kwam uit een samuraigeslacht. Hij volgde een traditionele schildersopleiding maar stapte al snel over op de westerse schilderstijl. Hij werd leerling van Kuroda Seiki en verdiende de eerste jaren zijn brood als boekillustrator. In 1915 maakte hij zijn eerste prent voor de uitgever Watanabe. Maar hij was niet tevreden over de kwaliteit van de uitvoering en ging prenten maken in eigen beheer. De specialteit van Goyo was de (mooie) vrouw (bi jin). Hij was een zeer veeleisend kunstenaar, het was niet gauw goed genoeg. Uit zijn vele tekeningen blijkt hoeveel energie hij stopte in het voorwerk van zijn prenten en blijkt ook zijn passie voor het vrouwelijk schoon (zie hiernaast). Hij heeft in zijn korte leven maar 14 prenten gemaakt. Voornamelijk mooie vrouwen en een paar landschappen. Zijn roem heeft hij vooral te danken aan zijn prachtige bijna klassieke " bijin " ontwerpen die technisch perfect zijn uitgevoerd. Hij overleed aan meningitis op 41 jarige leeftijd. Twee jaar later, in 1923, zijn de met zoveel toewijding gemaakte houtblokken van zijn kleine prenten oeuvre verbrand tijdens de grote Kanto aardbeving.