Edgar Fernhout zelfportret 1951
Het zelfportret is een gewaardeerd genre in de schilderkunst. Dat is niet altijd zo geweest. Pas vanaf de renaissance, toen de schilder meer werd dan een ambachtsman is het zelfportret in zwang gekomen en een zelfstandig genre geworden. In het Noord Brabants Museum heb ik een expositie gezien van zelfportretten uit de Nederlandse moderne kunst . Zeer gevarieerd en in allerlei vormen, ook foto's, beelden en videoinstallaties. Een van de uitschieters vond ik een zelfportret van Edgar Fernhout (1912-1974), een zoon van Charly Toorop. Hij was toen bijna 40 jaar en schilderde al 20 jaar portretten en landschappen. Bijzonder aan dit schilderij vind ik de klare lijn gekoppeld aan de tere toon. Het is ook een psychologisch portret. Hij had een moeizame relatie met zijn dominante moeder. Na haar dood in 1955, enkele jaren na het maken van dit zelfportret, verliet hij geleidelijk het figuratieve pad. In het najaar is er in Arnhem een tentoonstelling te zien over zijn sprong van realisme naar abstractie in beeld.